Francis Francis XX1

Ware het niet dat hij de naam van mijn ex-man draagt en daardoor een wrange nasmaak krijgt, toch heb ik vorige week een serieuze slag geslagen. ‘k Had touche, op tweedehands dan nog! Eentje die gebruikt is door een ander. Ik heb nog gevraagd aan de eerste vrouw of hij te vertrouwen was, en als ze er zo content van was waarom ze hem verkopen wou. Ze wou hem ruilen voor een ander, eentje die in de binnenkast past. Ziehier mijn Francis Francis XX 1. Ik zet er voor ’t gemak een extra kruiske bij, om mij ervan te overtuigen dat het niet over Francis ex maar Francis X gaat. 

Ik heb er allerhande accessoires bij gekregen, en zoals het iemand van het mannelijk geslacht betaamt geen handleiding. Nu moet ik zelf ontdekken waarvoor Francis X zijn knopjes dienen. ‘k Heb gesurft op internet om toch iets van zijn soort te weten, maar de mijne bleek een generatie oud. Nogal goed dat ik op ouder val. De lange staaf met half grote cup heb ik snel onder de knie. Om mij te verwennen met een ristretto van de betere soort moet daar één schep koffie in. Daarna zijn koffieknopje kippen tot er precies een halve espressokop vocht door vloeit. Je weet wel, van die kleine koffietasjes die zelfs een man met de pink omhoog bedient. 

Maar Francis X is incontinent. Zijn staaf blijft druipen zelfs als het koffieknopje reeds geruime tijd naar beneden is gekipt. Dat heb je dan met tweedehands. Toch hebben ze het geweten, daar bij Illy, dat hun Francis lekken zou. Onder zijn staaf - die zij om alle Italiaans schoonheid te bewaren “Il porta capsule” noemen - is een grote uitlekbak. Daar staat bij mij uit voorzorg nu een schaaltje op. Ik zou mijn Francis X immers wel eens durven verwaarlozen waarbij het allemaal uit de hand zou lopen.

Nu zat er bij mijn Francis X nog een tweede staaf, eentje met een platte kop. Het heeft een week geduurd eer ik die ontrafeld had. Ik kon natuurlijk ook naar een Illyshop om uitleg vragen, maar nogal dikwijls kies ik niet voor de simpele weg.  De platte kop blijkt niet voor een pad maar voor een pod. Als je Illy moet geloven kan je er snel, probleemloos en zonder moeilijk meten of knoeien een kopje mee bereiden. Speciaal voor mij ontworpen dus, al was het zoeken naar zo'n pad of pod niet evident. Ik moest zoeken naar een E.S.E. pod. Easy Serving Espresso. Ik denk dat de marketing daar een stap heeft overgeslagen, want tegen dat iemand als ik in de winkel komt weet die al lang niet meer of het ESE, NASA of EC was en kom ik met losse thee naar huis, uit noodzaak iéts te kopen.

Nu blijkt meneer ook niet gesteld op gewone cups. Hij wil enkel iperespresso capsules in zijn staaf. Mij lijkt het al meer op iets dat uit de ruimte komt. Daarmee maak je, volgens Illy, in een handomdraai espresso die normaal alleen de beste barista maakt. Mijn Francis X zal moeten wennen aan losse koffie in een diepe of ondiepe cup, al naargelang ik goesting heb. Na nog wat experimenten maken hij en ik vast de beste espresso van het hele land... maar laat mij eerst nog wat proberen. Proefkonijn zijn altijd welkom, al heb ik sterke twijfel of dit aan te raden valt...