Blote foef
Het opmerkelijke aan titels is dat ze onze aandacht trekken. Het opmerkelijke aan vunzige titels is dat ze nog meer onze aandacht trekken dan normaal. Wij zijn als mens nu eenmaal instinctief gezegend met een zekere aantrekking tot perversiteit. Bij deze heb ik nu hoogst waarschijnlijk meer lezers getrokken dan normaal. Mensen die mij van toeten noch blazen kennen, die nog nooit iets van Alice gelezen hebben, maar die wel het fijne willen weten over die blote foef.
Ik hoor het u al zeggen: "Stop met rond de pot te draaien en vertel over die foef."
Ik moet u teleur stellen, 't is eigenlijk gedaan met de blote foefen. Twee keer per jaar overstelpen ze ons. In juli en december. Elke keer ik langs de etalages slenterde keek ik er op. Blote foefen en blote tieten. Wie heeft het eigenlijk uitgevonden om die madammen daar zo bloot te stellen tijdens de solden? Sporadisch zag ik eens een gecensureerde versie, maar zelden ontdek ik hoge dosissen creativiteit.
Niet dat het stoort, al dat mannequin-bloot. Het is niet eens choquerend, maar het is zo doods. Een hele maand saaie vitrines. Waarom kunnen ze de poppen niet weg halen en een bordje zetten: "Wij zijn met verlof." De kleren daarbij op een hoopje op de grond. Het gedroomde waskot scenario voor elke huisvrouw. Ik zeg maar iets.
Net toen ik eindelijk in augustus weer sensuele, licht onthullende, soms schaars maar fijn geklede mannequins ontdekte sturen ze een hitteholf. Nu zijn niet de etalages maar de straten gevuld met bloot: mannen in bloot bovenlijf. Ik huiver als ik hun plakkerige huid zie, als ik denk waar ze zich zullen neer planten en wat dan met dat zweet gebeurt. Ik zie eveneens meisjes met shorts die meer de afmetingen hebben van mijn onderbroek. (Neen, ik draag geen bomma onderbroek. Denk ik, ik weet natuurlijk niet wat bomma draagt). Die meisjes zweten niet. Zij floreren even mooi als anders in deze extreme hitte. En ik zie mijn eigen rolletjes, omhuld door slechts een prulletje T-shirt. Niks camouflage. Naast die slanke meisjes lijken ze wel tien keer zo groot. Geef mij dan toch maar blote etalage foef...
Ik hoor het u al zeggen: "Stop met rond de pot te draaien en vertel over die foef."
Ik moet u teleur stellen, 't is eigenlijk gedaan met de blote foefen. Twee keer per jaar overstelpen ze ons. In juli en december. Elke keer ik langs de etalages slenterde keek ik er op. Blote foefen en blote tieten. Wie heeft het eigenlijk uitgevonden om die madammen daar zo bloot te stellen tijdens de solden? Sporadisch zag ik eens een gecensureerde versie, maar zelden ontdek ik hoge dosissen creativiteit.
Niet dat het stoort, al dat mannequin-bloot. Het is niet eens choquerend, maar het is zo doods. Een hele maand saaie vitrines. Waarom kunnen ze de poppen niet weg halen en een bordje zetten: "Wij zijn met verlof." De kleren daarbij op een hoopje op de grond. Het gedroomde waskot scenario voor elke huisvrouw. Ik zeg maar iets.
Net toen ik eindelijk in augustus weer sensuele, licht onthullende, soms schaars maar fijn geklede mannequins ontdekte sturen ze een hitteholf. Nu zijn niet de etalages maar de straten gevuld met bloot: mannen in bloot bovenlijf. Ik huiver als ik hun plakkerige huid zie, als ik denk waar ze zich zullen neer planten en wat dan met dat zweet gebeurt. Ik zie eveneens meisjes met shorts die meer de afmetingen hebben van mijn onderbroek. (Neen, ik draag geen bomma onderbroek. Denk ik, ik weet natuurlijk niet wat bomma draagt). Die meisjes zweten niet. Zij floreren even mooi als anders in deze extreme hitte. En ik zie mijn eigen rolletjes, omhuld door slechts een prulletje T-shirt. Niks camouflage. Naast die slanke meisjes lijken ze wel tien keer zo groot. Geef mij dan toch maar blote etalage foef...
Reacties
Een reactie posten